کیف دخترونه فانتزی نوستالژی

کیف دخترونه فانتزی نوستالژی یه چیز خاص تو دل همه ما داره. وقتی حرف از کیف‌های دخترونه فانتزی می‌شه، ذهنمون می‌ره سمت همون کیف‌هایی که دوران بچگی یا نوجوونی تو دستمون می‌گرفتیم. از اون کیف‌هایی که پر از طرح‌های رنگارنگ و شخصیت‌های کارتونی بود. خیلی از ما وقتی بچه بودیم، یه کیف با طرح باب اسفنجی، میکی‌موس یا حتی باربی داشتیم که بدون اون انگار یه چیزی توی روزمون کم بود. حالا هم که بزرگ شدیم، دوباره همون حس نوستالژی قدیم سراغمون میاد وقتی که کیف‌هایی با طرح‌های مشابه رو تو مغازه‌ها می‌بینیم.

دختران و زنان ایرانی همیشه یه جورایی با این کیف‌ها رابطه خاصی داشتن. از قدیم الایام، دخترای ایرانی عاشق چیزایی بودن که بوی نوستالژی می‌ده. یادش بخیر، وقتی یه دختر کوچیک بودیم، وقتی یه کیف جدید می‌خریدیم، اون حس تازه بودنش و البته اینکه دوستامون اون رو دید بزنن، یه حس بی‌نظیر بهمون می‌داد. این کیف‌ها همیشه نشونه‌ای از شخصیت و سلیقه آدم بودن. یه جور امضا که ما رو از بقیه متمایز می‌کرد. حتی الان که خیلیا از کیف‌های چرمی و رسمی استفاده می‌کنن، هنوزم یه بخشی از وجودمون عاشق همون کیف‌های فانتزیه.

خاطرات خیلی از دخترای ایرانی با این کیف‌های فانتزی گره خورده. یادمه تو دوران مدرسه، کیفی داشتم که روش پر از طرحای قلب و ستاره بود. انگار اون کیف، یه جور سپر جادویی بود که وقتی برش می‌داشتم، از هر چیزی احساس امنیت می‌کردم. یا وقتی تو بازار کیف‌هایی می‌دیدم که طرح‌های مشابه داشتن، همون حس بچگی برام زنده می‌شد. خیلی وقتا هم کیف‌ها بهمون این اجازه رو می‌دادن که شخصیت‌هامون رو بیرون بریزیم. اگه عاشق ماجراجویی بودیم، کیفی با طرح سوپرمن یا زن شگفت‌انگیز انتخاب می‌کردیم. اگه بیشتر رویاپرداز بودیم، کیف‌هایی با طرح پری و جادوگر رو می‌پسندیدیم.

اما چرا هنوزم این کیف‌های فانتزی برای ما جذابیت دارن؟ شاید به خاطر اینه که ما همیشه دنبال یه چیزیم که ما رو به گذشته‌مون وصل کنه. چیزی که بهمون یادآوری کنه کجا بودیم و چی شد که اینجاییم. کیف‌های فانتزی دقیقا همین کار رو برامون می‌کنن. هر بار که اونارو تو دست می‌گیریم، انگار یه تیکه‌ای از کودکی‌مون رو دوباره به دست می‌گیریم. برای خیلی از ما، این کیف‌ها یادآور روزای خوش گذشته‌ان. روزایی که دنیا ساده‌تر بود و ما نگران هیچ‌چیزی نبودیم جز اینکه کی کیفمون رو برمی‌داریم و با دوستامون بازی می‌کنیم.

البته این کیف‌ها فقط یه حس نوستالژی رو زنده نمی‌کنن، بلکه یه جور هویت هم هستن. توی دنیایی که هر روز بیشتر صنعتی و مدرن می‌شه، یه کیف فانتزی با طرحای کودکانه، یه جور اعتراض آروم به دنیای سخت و جدیه. یه جور یادآوری به خودمون که زندگی فقط کار و تلاش نیست؛ بلکه باید یه وقتایی هم خودمون رو تو آینه ببینیم و لبخند بزنیم. این کیف‌ها بهمون یادآوری می‌کنن که هنوزم می‌تونیم همون دختر کوچولوی رویاپرداز باشیم که از دنیا هیچ توقعی نداشت جز اینکه هر روز یه ماجراجویی جدید رو تجربه کنه.

پس اگه یه روز تو خیابون یا توی یه فروشگاه دیدین که یه زن یا دختری کیف فانتزی نوستالژی به دست داره، تعجب نکنین. اون فقط داره یه تیکه‌ای از گذشته‌ش رو با خودش حمل می‌کنه. یه تیکه‌ای از روزایی که دنیا خیلی ساده‌تر بود. و شاید اینطوری داره به خودش یادآوری می‌کنه که هنوزم می‌تونه همون حس ساده و بی‌ریای بچگی رو توی زندگی‌ش حفظ کنه.