کوله پشمالو فانتزی کیوت؛ چگونه با این کیف خاص، استایل خود را تکمیل کنیم؟
کوله پشمالو فانتزی کیوت
کوله پشمالو فانتزی کیوت، این روزا واسه دخترای تینیجر ایرانی شده یه جور امضای استایل. خیابونای تهران رو که قدم بزنی، حتماً چشمات میافته به یکی از این کولهها که از پشت دخترای تینیجر آویزونه. این کولهها با اون پشمهای نرم و رنگای شاد و براق، انگار از دنیای انیمهها اومدن و یه جور حس فانتزی و کیوت رو با خودشون به دنیای واقعی آوردن. انگار هرکی این کولهها رو میپوشه، میخواد یه جور نشون بده که دنیا رو از نگاه خودش، با همهی سادگی و بیخیالی تینیجری، میبینه.
دخترای تینیجر ایرانی همیشه دنبال چیزاییان که هویت خودشون رو نشون بده، چیزی که هم توی جمع خودشون جا بیفته و هم یه جورای نشون بده که کی هستن و چه سلیقهای دارن. کوله پشمالو فانتزی کیوت، یه چیزی داره که این نیاز رو جواب میده. این کولهها همون حس رو دارن که یه عروسک دوران بچگی داره، با این فرق که حالا دیگه فقط عروسک نیستن؛ اینا وسایلیان که باهاش میشه تو خیابون راه رفت، باهاشون مدرسه رفت و حتی گاهی وقتا توشون کتاب و دفتر گذاشت.
خیلی از این کولهها از جنسای نرم و راحتی درست شدن که وقتی با دست لمسشون میکنی، یه حس خوب و آرومکننده داری. جنسایی مثل مخمل و پشم مصنوعی که نهتنها نرم و پفدارن، بلکه به کولهها یه حالت خاص و بامزه میدن. رنگای این کولهها هم معمولاً پاستلی و ملایمان، مثل صورتی روشن، آبی آسمونی و گلبهی که با همون حس کودکانه و بیخیالی تینیجرها هماهنگن.
هرچند این کولهها معمولاً جوری طراحی شدن که زیاد جا ندارن و بیشتر برای وسایل کوچیک مثل گوشی، کیف پول و لوازم آرایشی استفاده میشن، ولی همین کوچیکی و کارایی محدودی که دارن، خودش یه جورای نشوندهندهی اینه که دخترا نمیخوان سنگینی دنیا رو با خودشون حمل کنن. بیشتر یه چیزی میخوان که راحت باشه، بامزه باشه و در عین حال شبیه یه دوست نرم و پشمالو همراهشون باشه.
کوله پشمالو فانتزی کیوت یه نماد شده برای دخترا، یه جور شیء نمادین که بهشون کمک میکنه که اون حس درونی خودشون رو بروز بدن. این کولهها فقط یه وسیلهی حمل و نقل نیستن؛ اینا راهیان برای ابراز خلاقیت و تفاوت. انگار که هر کوله، داستان خاص خودش رو داره و صاحبش هر روز که این کوله رو به دوش میندازه، داره به دنیا میگه که این داستان منام.
با اینکه این کولهها یه جورایی نماد استایل دخترونه و فانتزیان، ولی به نظر میرسه که چیزی بیشتر از اینان؛ شاید یه جور بازتاب از نیاز به فرار از دنیای جدی و پرتنش و رسیدن به دنیای خیال و کودکانه باشه. یه جور که انگار میخوان با این کولههای پشمالو به همه بگن: “من هنوز همون بچهام که دوست داره همه چی ساده و بامزه باشه.
- منبع :
